Ο μπάρμπα Μύθος:
Ο μπάρμπα Μύθος είναι ένας βοσκός. Ξέρει να εκτιμάει αυτό που άλλοι θεωρούν δεδομένο.
Νιώθει έκπληξη κάθε φορά που βλέπει τον ήλιο ν’ ανατέλλει. Το μαύρο του σκοταδιού που φεύγει και δίνει τη θέση του στα άπειρα χρώματα, πλημμυρίζει την καρδιά του με μια ανείπωτη χαρά.
Όταν λοιπόν ξημερώνει, τα πρόβατά του τον καλούν να τα πάει να βοσκήσουν. Βελάζουν ενθουσιασμένα, γιατί μπορεί να μην έχουν ρολόι στα πόδια τους, αλλά ήξεραν την ώρα καλά. Ο ήλιος και το φεγγάρι τους τα λένε όλα.
Βγαίνει ο ήλιος και η φύση ξυπνάει; Ξυπνούν και τα στομάχια τους και φωνάζουν… «σηκωθείτε ήρθε η ώρα, πάμε για φαΐ. Βελάξτε να ξυπνήσει κι ο μπάρμπα Μύθος»
….και ..μπεεεεεεεε!
Ο μπάρμπα Μύθος είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Δεν έχει πολλά πράγματα να γνοιαστεί.
Έχει μόνο τα πρόβατά του και ζει στη φύση. Η φύση όχι μόνο δεν χρειάζεται φροντίδα, αλλά φροντίζει τον μπάρμπα Μύθο και τα πρόβατά του.
Ποιος τους φτιάχνει το χορτάρι;
Ποιος τους δίνει το νερό;
Ποιος ανατέλλει τον ήλιο;
Ποιος το φεγγάρι;
Είναι τόσο ευτυχισμένος που ακόμα κι όταν ο ουρανός θυμώνει επειδή έχει ξεχάσει να ποτίσει τη γη και μαζεύει τα σύννεφα του για να βρέξει, ο μπάρμπα Μύθος, δεν φοβάται ούτε τις αστραπές, ούτε τους κεραυνούς. Ξέρει πως όλα είναι φύση.
Το μόνο που κάνει ο μπάρμπα Μύθος για τη φύση, ήταν να προσέχει, να μην την στεναχωρεί. Λυπάται πολύ, όταν οι επισκέπτες του βουνού αφήνουν τα σκουπίδια τους.
Νιώθει έκπληξη κάθε φορά που βλέπει τον ήλιο ν’ ανατέλλει. Το μαύρο του σκοταδιού που φεύγει και δίνει τη θέση του στα άπειρα χρώματα, πλημμυρίζει την καρδιά του με μια ανείπωτη χαρά.
Όταν λοιπόν ξημερώνει, τα πρόβατά του τον καλούν να τα πάει να βοσκήσουν. Βελάζουν ενθουσιασμένα, γιατί μπορεί να μην έχουν ρολόι στα πόδια τους, αλλά ήξεραν την ώρα καλά. Ο ήλιος και το φεγγάρι τους τα λένε όλα.
Βγαίνει ο ήλιος και η φύση ξυπνάει; Ξυπνούν και τα στομάχια τους και φωνάζουν… «σηκωθείτε ήρθε η ώρα, πάμε για φαΐ. Βελάξτε να ξυπνήσει κι ο μπάρμπα Μύθος»
….και ..μπεεεεεεεε!
Ο μπάρμπα Μύθος είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Δεν έχει πολλά πράγματα να γνοιαστεί.
Έχει μόνο τα πρόβατά του και ζει στη φύση. Η φύση όχι μόνο δεν χρειάζεται φροντίδα, αλλά φροντίζει τον μπάρμπα Μύθο και τα πρόβατά του.
Ποιος τους φτιάχνει το χορτάρι;
Ποιος τους δίνει το νερό;
Ποιος ανατέλλει τον ήλιο;
Ποιος το φεγγάρι;
Είναι τόσο ευτυχισμένος που ακόμα κι όταν ο ουρανός θυμώνει επειδή έχει ξεχάσει να ποτίσει τη γη και μαζεύει τα σύννεφα του για να βρέξει, ο μπάρμπα Μύθος, δεν φοβάται ούτε τις αστραπές, ούτε τους κεραυνούς. Ξέρει πως όλα είναι φύση.
Το μόνο που κάνει ο μπάρμπα Μύθος για τη φύση, ήταν να προσέχει, να μην την στεναχωρεί. Λυπάται πολύ, όταν οι επισκέπτες του βουνού αφήνουν τα σκουπίδια τους.
 |
| Μπάρμπα Μύθος και Κλειώ |
Καταλαβαίνω τα πάντα μέσα από τους ήχους που παράγουν.
Οι ήχοι είναι μελωδία, αρμονία, μουσική. Άρχισα να αγαπώ τη μουσική. Αν «μιλάς» με τη μουσική δε χρειάζεται να μιλάς καμιά άλλη γλώσσα. Οι άλλοι καταλαβαίνουν! Και χαμογελούν. Και με τα χαμόγελα γράφεται μουσική. Η μουσική των ανθρώπων, η μουσική του κόσμου. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για μένα και τη ζωή μου εδώ...
Η κυρά των κυκλάμινων
Λέγεται "κυρά των κυκλάμινων", γιατί φροντίζει να κινείται, όσο μπορεί, να σκέφτεται και να ξεκουράζεται, κοντά σε κυκλάμινα... Όταν διάβασε ένα ποίημα σχετικά με τα κυκλάμινα ενθουσιάστηκε! Δεν ήταν η μόνη που εκτιμούσε αυτή την εύθραυστη ομορφιά του κυκλάμινου. Έγραφε στο ποίημα....
Μικρὸ πουλὶ τριανταφυλλί,
δεμένο μὲ κλωστίτσα,
δεμένο μὲ κλωστίτσα,
μὲ τὰ σγουρὰ φτεράκια του στὸν ἥλιο πεταρίζει.
Κι ἂν τὸ τηράξεις μιὰ φορά,
θὰ σοῦ χαμογελάσει
θὰ σοῦ χαμογελάσει
κι ἂν τὸ τηράξεις δυὸ καὶ τρεῖς,
θ᾿ ἀρχίσεις τὸ τραγούδι.
θ᾿ ἀρχίσεις τὸ τραγούδι.
Γιάννης Ρίτσος - Τὸ κυκλάμινο
Όμως...Για να δεις την "κυρά", πρέπει να κλείσεις τα μάτια σου. Αν την ρωτήσεις κάτι κοιτώντας την μόνο με τα μάτια, πετρώνει.
Ζωντανεύει και την νιώθεις να σου μιλάει, μόνο αν την κοιτάξεις με τα μάτια της ψυχής σου.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι βλέπουν την αλήθεια μόνο με τα μάτια. Κάνουν λάθος. Πολλές φορές για να δεις την αλήθεια πρέπει να έχεις τα μάτια κλειστά.
Τότε μπορείς να κάνεις έναν διάλογο με την καρδιά σου, με την ψυχή σου με τον ίδιο σου τον εαυτό δηλαδή.... και αποφασίζεις. Τότε έχεις πραγματικά "δει".
Έτσι μπορείς πραγματικά να "νιώσεις". Να στεναχωρηθείς επειδή αξίζει, να κλάψεις επειδή το χρειάζεσαι, να χαρείς, να μοιραστείς, να..., να....
Ένα είναι το βέβαιο...μετά από μια τέτοια διαδικασία είσαι πάντα χαμογελαστός και μαθαίνουν και τα μάτια σου να βλέπουν καλύτερα. Έχεις ξεπεράσει τη δυσκολία κι αυτό γεννά μόνο όμορφα συναισθήματα.
Τότε λοιπόν, όχι μόνο "βλέπεις" την κυρά αλλά παίρνεις και από τη δύναμη της. Γίνεσαι δυνατός και εκφράζεσαι. Τότε ξέρεις τι συμβαίνει;.....Η κυρά σου χαμογελάει. Κι αν το κάνεις πολλές φορές..."θ' αρχίσεις το τραγούδι"!
