Χρειαζόμασταν εικόνες με διάφορες εκφράσεις. Εκφράσεις που ξεκάθαρα δείχνουν αυτό που νιώθει κάθε πλάσμα. Χωρίς να έχει σημασία αν είναι άνθρωπος ή ζώο. Φτάνει να μπορεί να διαβαστεί στο πρόσωπο το συναίσθημα που νιώθει.
Η εύκολη λύση και πολύ αποτελεσματική... Το διαδίκτυο! Έτσι λοιπόν... Συγκεντρώσαμε φωτογραφίες, τις εκτυπώσαμε, τις πλαστικοποιήσαμε, και....
Όμως δεν μας έφτανε αυτό. Θέλαμε να "μπλέξουμε" τα συναισθήματα. Έτσι με το μαλλί του πλεξίματος, αντί να πλέξουμε...μπλέξαμε... Βέβαια δε γίναμε μαλλιά κουβάρια, αλλά κάναμε τα κουβάρια γραμμές συναισθημάτων. Για κάθε χρώμα ένα συναίσθημα, για κάθε συναίσθημα ένα χρώμα. Η "πηγή" των συναισθημάτων έξι μαθητές. Αυτοί κρατούσαν από ένα κουβάρι (πριν μπλέξουμε)... επομένως και μαθηματικά μιλώντας...
Ένα κουβάρι, ένα χρώμα, ένα συναίσθημα, ένας μαθητής....η σειρά δεν έχει καμιά σημασία... για συναισθήματα μιλάμε. 
Ξεκίνησε η "πηγή" και σε κάθε μαθητή που έβλεπε στο πρόσωπό του το συναίσθημα που ταίριαζε το χρώμα του κουβαριού, το τύλιγε μια φορά γύρω από το δάχτυλό του και προχωρούσε στον επόμενο μαθητή με το ίδιο συναίσθημα. 
Όμως η "πηγή" δεν ήταν μία! Υπήρχαν έξι, όπως είπαμε. Τα συναισθήματα επίσης ήταν έξι...όλες οι πηγές κυκλοφορούν στην αίθουσα και "ενώνουν" τους μαθητές που ανταποκρίνονται στο χρώμα, στο συναίσθημα...
...το αποτέλεσμα:
"Μύλος" τα συναισθήματα!
Υ.Γ. Δεν τελείωσαμε με τη χρήση των καρτών που δείχνουν κάποιο συναίσθημα...
Υ.Γ. Δεν τελείωσαμε με τη χρήση των καρτών που δείχνουν κάποιο συναίσθημα...
